Ομάδα Περίθαλψης Άγριων Ζώων Κτηνιατρικής Σχολής Α.Π.Θ.

   Η Ομάδα Περίθαλψης Αγρίων Ζώων – Ο.Π.Α.Ζ. του Τμήματος Κτηνιατρικής, της Σχολής Επιστημών Υγείας του Α.Π.Θ. δρα από το 1995 στο χώρο των Κλινικών της Κτηνιατρικής Σχολής. Σκοπός αλλά και λόγος ύπαρξης της ομάδας είναι η διάσωση, η παροχή πρώτων βοηθειών και η περίθαλψη ειδών της άγριας πανίδας. Την ομάδα απαρτίζουν φοιτητές και κτηνίατροι που εθελοντικά προσφέρουν τις υπηρεσίες τους υπό την καθοδήγηση της Αν. Καθηγήτριας Χειρουργικής και Ιατρικής Εξωτικών και Άγριων Ζώων, κ. Αναστασίας Κομνηνού και άλλων μελών Δ.Ε.Π.
Μέχρι σήμερα, έχουν συμμετάσχει εθελοντικά στην ομάδα πάνω από 500 φοιτητές και αυτή τη στιγμή αριθμεί γύρω στα 50 μέλη. Κατά τη διάρκεια των 18 χρόνων δράσης της ομάδας, έχουν τύχει περίθαλψης πάνω από 2.500 άγρια ζώα.

Στα πλαίσια της ομάδας περιθάλπονται άγρια ζώα προερχόμενα από όλη τη χώρα, τα οποία ανήκουν σε κάθε ζωολογική κατηγορία (θηλαστικά, ερπετά, πτηνά). Κύρια αίτια προσκόμισης των ζώων αυτών είναι οι τραυματισμοί, οι τοξικώσεις, η κακή διατροφή – απίσχνανση, η υποθερμία, τα λοιμώδη νοσήματα και η απώλεια των γονέων.

Μετά την παροχή της απαραίτητης φροντίδας, και εφόσον πλέον είναι ικανά, τα ζώα αυτά απελευθερώνονται στο φυσικό τους περιβάλλον, όπου άλλωστε ανήκουν. Όσα ζώα δεν μπορούν να απελευθερωθούν, παραπέμπονται σε κέντρα περίθαλψης και επανένταξης, ανάλογα με το είδος τους.
Μετά από λίγα χρόνια αδράνειας, το 2009, αποφασίστηκε η αναδιοργάνωση και η ενεργότερη δράση της ομάδας. Σταδιακά, εκτός της περίθαλψης, άρχισαν να διοργανώνονται και άλλες δραστηριότητες είτε επιστημονικού χαρακτήρα είτε με σκοπό την ενημέρωση για ευαισθητοποίηση του κοινού.
Οι φοιτητές αποτελούν τον πυρήνα και ζωτικό κομμάτι της ομάδας, και χωρίς τη συμβολή τους θα ήταν αδύνατη η λειτουργία της. Η περίθαλψη και νοσηλεία των άγριων ζώων που προσκομίζονται στην Κλινική προσφέρονται αφιλοκερδώς και συχνά κάτω από δύσκολες συνθήκες λόγω της ιδιαιτερότητας των άγριων ζώων. Ωστόσο, η ομάδα συνεχίζει το έργο της χάρη στην εθελοντική προσφορά των μελών της και ακολουθώντας την αρχική της ιδέα: «Η αξία της κάθε μονάδας της άγριας απειλούμενης πανίδας είναι, το λιγότερο, ανεκτίμητη».